Brüggemans werk is een unieke combinatie tussen theoretische concepten (vooral gegrond in poststructuralisme en deconstructivisme) en pop-beelden, geïnspireerd door het nihilisme (anticonformisme, provocatie en cynisme), die vaak uitgedrukt worden door tautologische premissen, die dit niet alleen zijn op zichzelf, maar ook in relatie tot de context waarin ze bedacht worden en opgenomen worden. Brüggemans voornaamste strategie is het invoegen van een bepaalde gevoeligheid voor pop in de praktijk van de conceptuele kunst.