Historiek

De eerste editie draaide volledig rond het thema ‘spelen’ in al zijn vormen, met als doel een maximale interactie en beleving voor bezoekers. Van een sprong uit de eerste verdieping van de Broeltoren (Piero Golia) tot huppelen op een gigantisch bed op de Grote Markt (Jennifer Rubell) – het staat in het geheugen gegrift van menig bezoekers.

De tweede editie behield de speelse insteek, maar met een andere dynamiek. Bezoekers konden bijvoorbeeld schommelen met Adam en Eva (Jeremy Deller), eigen boektitels verzinnen (Jaro Varga) of dansen tussen kleurrijke linten (Jacob Dahlgren).

Met de derde editie zetten de curatoren een volgende stap. De interactie met het publiek bleef groot, maar de nadruk verschoof van uitbundig spel naar beleving en reflectie. Bezoekers konden zelf zouttekeningen maken (Motoi Yamamoto) of hun stem herontdekken tijdens een tunneltocht op de Grote Markt (Laia Estruch). Het kunstenparcours is geëvolueerd, en de bezoeker groeide mee: naast spel en interactie is er steeds meer ruimte voor de diepere betekenis van hedendaagse kunst. Denk bijvoorbeeld aan het werk ‘Painting’ van Vladimir Nicolic dat een ode brengt aan Kazimir Malevitsj en het constructivisme.

Patrick Ronse en Hilde Teerlinck, de curatoren van de eerste drie festivals, hadden van bij aanvang de ambitie om een drieluik te creëren. Hun visie is een samenhangend geheel, waarbij elke editie thematisch met de vorige verbonden was. PLAY verkende de spelende mens, een speelsheid die doet denken aan het paradijs. PARADISE bracht overvloed en plezier, een viering van vrijheid en creativiteit. AFTER PARADISE daarentegen confronteerde bezoekers met schaarste en onrust, een reflectie op wat komt na het paradijs, maar ook op engagement en verantwoordelijkheid. Zo vormen de drie edities samen een gelaagd verhaal over kunst, mens en maatschappij.