Van Imschoot behoort tot een generatie kunstenaars die in de jaren 1990 belangrijk was voor de herwaardering van de figuratieve schilderkunst. Hij schildert vanuit een diepgaand kunsthistorisch bewustzijn. Hij vertelt verhalen en laat zich graag inspireren door andere verhalenvertellers uit de kunst, de literatuur en de cinema. In zijn creatieve universum vindt hij het belangrijk om op een speelse manier te kunnen omgaan met de kunstgeschiedenis, want “zonder speelsheid maak je de kunst dood”.