Joiri Minaya onderzoekt onder meer de constructie en commercialisering van ‘tropische’ identiteit, met name de raakvlakken met ras en geslacht. Via installatie, fotografie, video en performance laat ze zien hoe het neokolonialisme de perceptie van het Caribische gebied en zijn inwoners als exotisch blijft vormen. Haar werk is een oefening in afleren, dekolonisatie en het verdrijven van opgelegde geschiedenissen, culturen en ideeën.
In Redecode II: La Dorada confronteert Joiri Minaya ons met het Europese koloniale perspectief van de 19e eeuw. Haar werk is gebaseerd op een behangpapier – ontworpen in 1848 door de oudste nog bestaande Franse behangfirma Zuber et Cie – dat Europa in verhouding tot de andere werelddelen voorstelt vanuit een koloniaal perspectief. In het originele behangontwerp staat Europa centraal, het enige werelddeel met trappen prominent op de voorgrond die naar een terras leiden dat over de andere werelddelen uitkijkt. De architectuur van de overige werelddelen wordt slechts op de achtergrond afgebeeld. Op de voorgrond zie je een wilde, tropische natuurweelde, wat de avontuurlijke en verwilderde uitstraling accentueert. Joiri Minaya manipuleert het originele ontwerp door het gebruik van pixelvorming: het verschil tussen voor- en achtergrond vervaagt en de werelddelen raken vermengd. Dit zorgt er bovendien voor dat het Europese verlangen naar zichtbaarheid en identificatie – en dus ook controle – onderbroken wordt. In die tijd waren ontdekkingsreizigers en wetenschappers in de ban van de nauwkeurige, botanische weergave van planten en dieren, in het bijzonder voor exotische fauna en flora in de kolonies. Door het behangontwerp om te vormen naar pixels transformeert, ondermijnt en hercontextualiseert Minaya deze wetenschappelijke stijl van illustraties. Ze legt hiermee de associatie tussen zichtbaarheid, controle en uitbuiting en keert dit via de pixels om naar bevrijding. In het kunstwerk zijn diverse QR-codes verwerkt die je kunt scannen. Ze leiden naar teksten, afbeeldingen en video’s over het (neo)kolonialisme en de visie van de kunstenaar op deze materie.
Redecode II: La Dorada stelt vragen over (neo)kolonialisme, over de perceptie van de andere werelddelen door Europa – zowel tijdens de koloniale tijden als vandaag – en over de associatie met het paradijs. Het is hoogtijd dat westerse landen hun verantwoordelijkheid nemen in de nasleep van de (neo)koloniale tijd, en de gevolgen en problemen van het After Paradise aanpakken.
